Bab-ı Esrar (Ahmet Ümit)
Taşta kan vardı, gökyüzünde dolunay, bahçede toprak kokusu. Ürkütücü bir serinlik içind yüzüyordu ağaçlar. Kış güllerinin katmerlenme vaktiydi, nergislerin tazelenme demi. Yedi kişi girmişti bahçeye… Yedi öfkeli yürek, nefretin ele geçirdiği yedi akıl, yedi keskn bıçak. Yedi lanetli adam bahçenin sessizliğini yedi parçaya bölerek yürüdü kurbanlarının bulunduğu tahta kapıya.
Taşta kan vardı. Bahçede ürkütücü bir serinlik. Cinayetin tek tanığı dolunaydı. Hiç şaşırmadan, ürpermeden, korkmadan bakıyordu uzun boylu kavak ağaçlarının ölü yapraklarının arasından. Yedi kişiden en genç olanı vurmuştu kapıya. En yaşlı olanı çağırmıştı içeridekini. Yedi kişinin yedisi birden saplamıştı bıçaklarını içeriden çıkana.
Ahmet Ümit’in bütün kitapları güzel ama benim için bu kitap harika.
Ahmet Ümit’in okuduğum ilk kitabı ve inanılmaz sürükleyici, heyecanlı ve duygusal. Konya’nın tüm sokaklarını Kimya ile birlikte dolaştım. Aşka aşık oldum! Daha daha anlatmaya doyamam tekrar tekrar okunası bir kitap ?